(16)بوی بقیع می وزد از خاک تربتت
و خوشبختی یعنی اینکه محضر چهار امام معصوم را درک کرده باشی؛
یعنی نور نگاهشان به تو افتاده باشد و خنکای نسیم کلامشان را احساس کرده باشی؛
فکر کن مولایت _ تمام حجت مسلمانیت_ تو را به نام کوچکت خوانده باشد؛
و دلت آنقدر صاف و زلال باشد که خودشان انعکاس شعاع محبتشان را در هزار توی
قلبت تصدیق کنند؛انت ولینا حقا*که تو را دوست واقعی شان بدانند.
خوشبختی یعنی وقتی توی تردیدها و دو دلی ها متحیر مانده ای ، توی تاریکی ها و بیراهه ها سر درگمی،جایی را داشته باشی
و کسی مثل پدر و مهربانتر از مادر منتظرت باشد و دلت را به درستیِ راهت مطمئن کند؛
فقط باید خودت را به او برسانی ،با او باشی "واللازم لکم لاحق1 آن کسی که ملازم و همراه
شما بود به حق رسید."
با رنج دوریشان روزهایت را شب می کنی ،ابوحماد
رازی تازه از زیارت ابن الرضا امام هادی علیهما السلام برگشته. او که به دیدنت می
آید رایحه ی گل محمدی مشام جانت را پر می کند وقتی می شنوی وأقرئه منی السلام**... و
سلام مرا به عبدالعظیم حسنی برسان. چه آرامشی به قلبت می ریزد وقتی سلامشان به تو می رسد،
اصلا دنیا برایت بهشت می شود و الله یدعوا
الی دارالسلام2
یعنی مولایت هم به یاد تو بوده تازه او را سفارش کرده سوالات دینی اش را هم از
تو بپرسد.امام زمانت تاییدت کرده و خوشبختی یعنی همین.
و نهایت خوشبختی یعنی اینکه امام زمانت خودش برایت دعا کرده باشد و پایداریت در
ایمان و عقیده را در دنیا و آخرت از خدا خواسته باشد.
خوشبختی یعنی اگر فقط یکی از اینها را تجربه کنی ! یا سید الکریم یا ابالقاسم و شما تمام اینها را یکجا داشتی.
تمام این سعادت دنیا و همنشینی با فرزندان حضرت مادر در بهشتِ رضوانِ الهی گوارای وجودتان.
یَا سَیِّدِی وَ ابْنَ سَیِّدِی اشْفَعْ لِی فِی الْجَنَّةِ3
عنوان از: غلامرضا سازگار
*خطاب امام هادی علیه السلام به عبدالعظیم حسنی
**http://www.farhangnews.ir/content/134951
1.از زیارت جامعه کبیره امام هادی علیه السلام
2-آیه 25 سوره یونس
3-از زیارت حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام
