(1)دنیا برای از تو نوشتن مرا کم است

بِکُم فَتَحَ الله و بِکُم یَختِم¹

مولای من : خدا خواست  آغاز و پایان هر خوبی و نعمتی شما باشید.

می خواهم از شما بنویسم که با شنیدن طنین نامتان قند توی دلم آب میشود، فما إَحلی إَسمائَکُم² چه شیرین است نامهایتان

در این عصر آهن و اتم از شما می نویسم از نور، نوری که خدا خواست مومنان به واسطه ی او راه را از بیراهه باز شناسند.³

با دلی زخمی می نویسم .زخم همان تیرهایی که دستهای پلید و فکر های ناپاک گاه بر حرمتان نشانه می روند و گاه برنامتان .

می نویسم که شب تار سحر می گردد             یک نفر مانده از این قوم که برمی گردد**

 منتظر صبح می مانم تا طلوع آفتاب...  سید ما مولای ما دعا کن برای ما .اللهم عجل لولیک الفرج

^_1و2. فرازی از زیارت جامعه ی کبیره

^_3. اَللّهُمَّ کَماجَعَلْتَهُ نوُراً یسْتَضیی ُ بِهِ الْمُؤْمِنوُنَ(از صلوات مخصوص امام هادی علیه السلام)

^{_{عنوان از : محمدعلی بهمنی}}

^{** سید حمیدرضا برقعی}